Εν μέσω θερμού 15αύγουστου παρακολουθώ με χαλαρή διάθεση τους Ολυμπιακούς αγώνες στην Βραζιλία. Άλμα εις ύψος, άλμα εις μήκος, άλμα επί κοντώ … και τότε μια ιδέα γεννήθηκε: γιατί όχι άλμα εις πλάτος; Εκ φύσεως τασσόμενη με τις μειονότητες και με μια έμφυτη αντιπάθεια στον ανταγωνισμό και την αριστεία σε όλα τα αγωνίσματα και προσπαθώντας να αντλήσω ένα είδος ικανοποίησης από την θέασή τους, καθιέρωσα τα κριτήρια επιλογής της εύνοιάς μου: έτσι, οι γυναίκες, οι πιο κοντές, πιο στρουμπουλές ή πιο ψηλές και άχαρες –βάσει πάντα του σωματικού μειονεκτήματός τους σε σχέση με το άθλημά τους –οι queer, οι μεγαλύτερες σε ηλικία (αν και οι τελευταίες όχι πάντα γιατί και αυτό είναι δείγμα υπέρμετρης φιλοδοξίας) όλοι όσοι κατάγονται από τρίτες/φτωχές/ πρώην αποικιοκρατούμενες χώρες, οι κάθε είδους αουτσάιντερ δέχονται την υποστήριξη και τον θαυμασμό μου. Ίσως εξαίρεση αποτελεί ο Γεωργιανός χάλκινος ολυμπιονίκης του τζούντο ο οποίος έκλαιγε γοερά για ώρα γιατί βρέθηκε να μοιράζεται την τρίτη θέση με έναν Κινέζο ενώ την πρώτη και την δεύτερη την κατέκτησαν ένας Ιάπωνας και ένας Κορεάτης. Είναι θαυμαστό μεν ότι ανταγωνίστηκε σε ένα άθλημα ασιατικό τους αυτόχθονες του είδους και έφτασε εκεί που έφτασε, γελοίο δε που δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει από απογοήτευση.
Παρακολουθώντας λοιπόν τα κάθε είδους άλματα και κάνοντας ένα «παρά φύσιν» άλμα λογικής και αθλητικής ορθότητας, θα υποστηρίξω και θα εισηγηθώ την καθιέρωση του άλματος εις πλάτος –για να μην πω και του άλματος εις βάθος, το οποίο και για την ώρα η βαρύτητα το κάνει μάλλον αδύνατο και μάλλον μόνο ως παρωδία μπορεί να υποστηριχθεί.
Το άλμα εις πλάτος – εναλλακτική ονομασία προτείνεται το: «άλμα του κάβουρα»- πραγματοποιείται ακριβώς όπως το άλμα εις μήκος αλλά με πλαϊνά βήματα, στην ουσία το «πλάι» ορίζεται ως προς την κίνηση του σώματος ενώ το άλμα εξακολουθεί να μετριέται ως προς το μήκος του. Το άλμα εις πλάτος δεν είναι απλά ένα νέο άθλημα, μια παραλλαγή του άλματος, αλλά μια πράξη-μανιφέστο με πολλές συνδηλώσεις. Το άλμα εις πλάτος, ή και το άλμα εις διαγώνιο ακόμα καλύτερα, είναι ένα σχόλιο στην κανονικότητα, στην πρόοδο, στην εξέλιξη, στην υγιή ανωτερότητα της ανθρώπινης ρώμης. Είναι μια κίνηση κόντρα στην βέλτιστη ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να επιδείξει ό,τι καλύτερο μπορεί. Είναι μια κίνηση που διαφεύγει της ορθής πορείας, προτείνει την παράκαμψη, την καθυστέρηση, την κωλυσιεργία. Οι αθλητές του άλματος εις πλάτος στέκονται κριτικά και με χιούμορ απέναντι στην υπερπροσπάθεια, στη φιλοδοξία, στον ανταγωνισμό του πρωταθλητή του άλματος. Δηλώνουν: «μπορώ να πηδήξω μακριά αλλά δεν πάω διόλου μπροστά»!